در دوران قاجار پادشاهان يکى بعد از ديگرى تلاش کردهاند که از طريق توسعهٔ مبادلات فرهنگى و اقتصادى با غرب، کشور را از حالت انزوا بيرون آوردند. عکاسان ايران در آن روزگار از سه گروع عمده تشکيل مىشدند: يک گروه عکاسانى بودند که کار تحقيق دربارهٔ تفاوتهاى فرهنگى و طبيعى اقوام مختلف را برعهده داشتند و به مؤسسات کاوشهاى علمى و جغرافيايى اروپا تعلق داشتند. گروه دوم عکاسان بومى بودند که کشفيات جديد فنى را براى سرگرمى و بدون هدف مشخصى تجربه مىکردند و سومين گروه عکاسان حرفهاى بودند که از راه فروش عکس کسب درآمد مىکردند.